3 september 2019 – Gisteravond heb ik voordat ik ging slapen, de overnachting voor overmorgen vastgelegd. Dat durf ik nu wel, de tocht gaat goed. Dankzij een blog van een Australische pelgrim dat ik thuis al had gelezen, moest en zou ik in Pavillion Surf overnachten. En dat is gelukt. Helaas geen twee nachten, gelukkig wel de nacht van vier op vijf september.
Na een heerlijk nacht ben ik bijtijds wakker. Ik haal mijn sokken van het droogrek buiten en zorg dat al mijn spullen in mijn rugzak zitten. Dat is inmiddels routine geworden en gaat steeds sneller. Een laatste check of ik niets vergeten ben en dan op weg naar de hal om mijn rugzak neer te zetten.
Vanochtend is het ontbijt niet zo vroeg, rond zeven uur kan ik aanschuiven aan een tafel met een blaadje met eten. De Japanse henro van gisteren doet me voor hoe ik mijn rauwe ei op mijn rijst moet breken. Als ik dat ook doe, is de hilariteit groot. Buitenlanders horen niet van rauw ei te houden. Ik heb er geen moeite mee.
Ik had al afgerekend en kan dus na het ontbijt zo op weg. Omdat ik de ropeway naar beneden heb genomen, moet ik een stuk omlopen langs de <195>. Gelukkig is dat een rustige weg, die zich tussen de bergen door slingert. Daardoor wandel ik soms omhoog en soms omlaag, maar de route is nooit echt steil. Al snel kom ik op het punt waar de korte route vanaf tempel 21 ook op deze weg komt.
Op een gegeven moment zie ik de wegwijzer opduiken die me van de weg afstuurt. Ik ga weer even cross country over een bergje via een trap van boomstammetjes. Dan kom ik aan bij Byoodoo-ji.
Tempel 22 – Byoodoo-ji
Dit is een schattig tempeltje. Het water dat hier omhoog komt, zou een geneeskrachtige werking hebben. Dat kunnen mijn voeten wel gebruiken. Ondanks het tape, heb ik toch last van mijn blaren. Tijd dus om even de schoenen uit te doen, te rusten op een bankje en te genieten van het tempelleven.
Het is lekker bedrijvig in de tempel, zonder dat het druk is. Mensen komen aan lopen, zeggen hun soetra’s en vertrekken weer. Alles gaat harmonieus hier. En zo gaat het mij ook af. Het rondje met mijn ritueel geeft me rust.
Voor de liefhebbers is er de mogelijkheid om de live stream van hun dienst te volgen. Klik hier, om hun ritueel te volgen, dagelijks om 9.00 uur en 23.00 uur Nederlandse tijd.
En op weg naar tempel 23
De zon geeft een enorme hoeveelheid warmte af. Met mijn hoedje op en een buff om mijn nek te beschermen is het net te houden. Ik zweet als een otter als ik over de weg loop. Na een korte doorsteek via een heuvel, kom ik op route <55>. Omdat ik vandaag meer dan 30km moet wandelen, hou ik het op de kortste weg… en dat is deze weg. En die weg zal ik de komende dagen gaan vervloeken!
De twintig kilometer naar tempel 23 gaan redelijk snel voorbij. Ik moet wel doorlopen, want er zijn weinig rustplekken op een enkele hut na. Verder is het asfalt, zon en asfalt. Rond een uur of drie vlucht ik een Lawson’s Konbini binnen om af te koelen. Ik drink mijn koude chocomelk staande in de shop, want er is geen zitplek. Hier zou ik wel langer willen blijven, maar dat gaat niet. Gelukkig kom ik al snel bij tempel 23.
Tempel 23 – Yakuoo-ji
Dit is een statige tempel met verschillende terrassen. Er staan allemaal lantaarns als ‘vogelhuisjes’ langs de entree. Mooi om het ritme te zien. De tempel heeft behoorlijk wat groen en trappetjes. Ik moet even zoeken naar de nokyocho-office om mijn stempels te halen.
Op weg naar de kust en hotel Shiroi Toodai
Vanaf de tempel wandel ik Hiwasa in. Daar kom ik mijn eerste tsunami-tower tegen. Een groot betonnen gebouw, dat als vluchtplek dient. Ik hoop dat ik er geen gebruik van hoef te maken! De kust hier is prachtig. En mijn hotel ligt tegen die kust geplakt. Prachtig op de hoek van een baaitje.
Ik loop de statige lobby in en zie een fietsende pelgrim binnen de tassen van zijn fiets halen. Zo kan het dus ook. In de nette lobby laat ik mijn pas kopiëren en ik betaal gelijk. Vanavond eet ik in het restaurant en ik mag gebruikmaken van de o-furo/ onsen van het hotel.
Nadat ik mijn spullen in mijn kamer heb gelegd, kleed ik me om in de yakuta die voor me klaarligt en ga naar de badkamer. Onderweg gooi ik mijn vuile kleren in de wasmachine. Die kan mooi draaien terwijl ik douche. En weer heeft de koude douche lang nodig om de hitte uit mijn benen te krijgen. Vandaag was heet, heel heet. Ik ben benieuwd of dat zo blijft.
Om zes uur verschijn ik in yakuta in het restaurant. Ik vraag me af of dat normaal is, gisteravond in ieder geval wel. Toch ga ik twijfelen. Dat hoeft gelukkig niet, want net na mij komen twee Japanse gasten binnen die ook in yakuta lopen. Het eten is prachtig en veel. Ik geniet met volle teugen van de mooi opgemaakte schaaltjes en schep een keer extra rijst op. Ik kan wel wat energie gebruiken. Na de maaltijd neem ik nog een ijsthee en vertrek naar mijn kamer. Als ik naar buiten kijk, moet ik foto’s maken van de zee en de ondergaande zon. Wat een prachtig plekje om te slapen heb ik uitgekozen!
