Neem de tijd en geniet

Tip 10: neem de tijd en geniet. Laat niemand jou voorschrijven hoe snel of langzaam jij je eigen pelgrimstocht doet. Iedere keuze is goed als jij je er goed bij voelt. Gebruik daarom ook deze tips alleen als een richtsnoer en ervaar het zelf. Veel plezier op Shikoku!

Leerpunt: geniet, geniet en geniet!

Tijdens mijn voorbereiding heb ik gekeken hoelang andere pelgrims over de tocht deden. Ik schatte twee maanden in en kocht mijn tickets met die tijdlijn in gedachten. Natuurlijk is het nauwelijks mogelijk om tevoren te bepalen hoe jouw tocht gaat verlopen. Het belangrijkste is dat je er daadwerkelijk jouw tocht van maakt. Laat je dus niet voorschrijven hoe je jouw henro invult, zeker niet door mij!

Hoeveel tijd heb je beschikbaar?

Ik had dus twee maanden gepland. In het begin merkte ik, dat ik daardoor druk voelde. Het ‘in de tocht komen’ hoort natuurlijk bij de eerste prefectuur. Ik merkte dat ik moeite had om het plannen los te laten. Waar ik graag twee nachten in Shishikui had doorgebracht, lukte dat niet bij Pavilion Surf. Het kwam niet in me op een andere slaapplek te zoeken, want ik moest en zou daarheen. Daardoor duurde het uiteindelijk vijf weken voor ik daadwerkelijk een rustdag nam. Dat was pas in Matsuyama en voelde toen als ‘toeristje spelen’.

Hoeveel wandel je op een dag?

Ik ben een ervaren wandelaar, had 4x 50km gewandeld tijdens de Vierdaagse van Nijmegen anderhalve maand voordat ik naar Shikoku ging. En die anderhalve maand heb ik geprobeerd veel hoogtemeters te maken door trappen te lopen en de flauwe helling van bruggen en dijken op te zoeken. Al met al heb tijdens de tocht een redelijk tempo gemaakt. Met rugzak op wandelde ik ruwweg vijfeneenhalf tot zes kilometer per uur op vlak terrein. Bergop en bergaf ging dat stukken langzamer. Dankzij de hoogtekaarten in de route guide, kon ik die stukken goed inschatten. Mijn gemiddelde wandelafstand per dag was 26,5 kilometer.

Blaren horen erbij?!

Ondanks het feit dat ik veel oefenkilometers had gewandeld, kreeg ik toch last van blaren. Mijn Goretex gevoerde schoenen en het hete en natte klimaat zorgde voor weke voeten. De eerste week had ik blaren op mijn grote teen, op de plek waar je met slippers het ‘stokje’ hebt zitten en op mijn kleine teen. Het gebruik van hansaplast om de blaren af te plakken werkte averechts: mijn sok bleef eraan plakken en dat zorgde voor plooien en extra blaren. Veel wisselen van sokken en het laten drogen van voeten, sokken en schoenen bij iedere rust leverde meer comfort op. Gelukkig herstelden de blaren snel en na twee weken had ik nergens meer last van.

Hoeveel tempels bezoek je?

Eén van de factoren waar ik in mijn planning rekening mee hield, was het aantal tempelbezoeken. Sommige dagen zijn dat er vijf of zes, soms geen. Per tempel rekende ik op ruwweg een half uur voor het volledig doorlopen van mijn ritueel. Afhankelijk van de rest van de voortgang bleef ik soms langer of moest ik gelijk door. De tempelkantoren sluiten om vijf uur, dan kan je geen stempel meer halen. En voor overnachtingen moet je je dan ook ongeveer melden op locatie. Dat betekende dat ik meestal tussen 6.30/7.00 uur en 16.00/16.30 uur onderweg was. Op makkelijke dagen was ik al om half drie binnen, op moeilijke dagen net voor half zes.

Neem de tijd en geniet: blijf bij jezelf

Op een gegeven moment merkte ik, dat ik vrij snel voortgang boekte. Als ik zo doorliep, zou ik over de hele tocht een week of zes doen. Dat ging wel erg rap. Ik kreeg toen via Facebook het advies om wat minder te lopen. Dat werkte niet voor mij, mijn tempo ligt redelijk hoog en daarmee maak ik makkelijk veel kilometers op een dag. Langzamer lopen leverde alleen maar onrust op, dus ik moest langer blijven hangen in de tempels en was erg vroeg over. Al snel pakte ik mijn oude tempo weer op. Achteraf had ik makkelijk drie keer meer een extra dagje kunnen pakken om wat rust te nemen.

Voorpret is ook pret: neem de tijd en geniet

Mijn voorbereiding begon in augustus 2017, dus twee jaar voordat ik daadwerkelijk naar Shikoku ging. Ik zag een foto in een wandelblad en besloot dat ik de henro ging wandelen. Vanaf dat moment was ik wekelijks bezig met inlezen, Japans oefenen, wandelen, het internet afschuimen naar informatie en het bedenken hoe ik alles ging regelen. Die voorbereiding hoorde voor mij helemaal bij de tocht. En nu ik dit schrijf is het twee jaar geleden dat ik terug ben gekomen en er gaat geen dag voorbij dat ik niet terugdenk aan mijn henro!

Virtuele henro in 2020

De eerste voortekenen van de coronapandemie waren te zien toen ik terugkwam. Vier maanden later ging de wereld op slot. Japan is sinds die tijd niet meer toegankelijk geweest voor toeristen. In 2020 bleek dat de henro houses en tempels een forse terugval aan inkomsten hadden. Er werd een Japanse crowdfunding opgezet. Door op de laatste dag nog een donatie te doen aan de organisatie steunde ik de henro-houses. Mijn naam verscheen op een banier, dat door ervaren henro en eigenaren van henro houses de hele tocht werd gedragen. Daarmee ben ik een tweede keer mee geweest! Mijn o-setai is goed terecht gekomen. Op Youtube kan je meekijken met de voortgang via videoregistraties.

Succes met jouw henro!

Geniet van de tocht, doe wat voor jou het beste voelt. Mijn belangrijkste advies is om met respect om te gaan met de tradities en de mensen van het eiland, dan zijn de volgende generaties (gajin-) henro ook weer welkom.