22 September 2019 – Vandaag wandel ik de bergen in op weg naar Kumakogen. De nacht was nat en overdag valt er veel regen vanwege een langstrekkende tyfoon. Ik zoek en vind uiteindelijk de ryokan waar ik overnacht.
De staart van een tyfoon: regen, regen en nog eens regen
Vannacht hoosde het behoorlijk. Daarom moest ik er midden in de nacht uit om door de regen naar het duistere toilet te gaan. Ik sliep onrustig, omdat de wind hard waaide, het verkeer veel lawaai maakte en de regen tegen de ruiten sloeg. Via facebook zie ik dat er gewaarschuwd wordt voor het slechte weer: de staart van een tyfoon trekt langs Shikoku en veroorzaakt ellende.
Zompige paden
Ik loop vandaag veel over asfalt. De stukken waarop ik dat niet doe, zijn zompig en kletsnat. De eerste kilometers wandel ik weer gewoon langs de drukke verkeersweg. Ik scoor mijn ontbijt en een eerste koffie bij de eerste Lawsons die ik tegenkom. Na een doorwaakte nacht is het fijn om even wat koffie te drinken.
Regencape aan en uit
Het regent, is droog en regent weer. Dat betekent dat ik bijna de hele dag mijn regencape en -broek aan en uit aan het doen ben. Als ik denk dat het wel heel erg hard gaat regenen, schuil ik even. Verder is het inschatten hoe nat ik word van de miezer en wanneer de miezer overgaat in echte regen. Gelukkig zijn er henrohutten en veel bushokjes te vinden.
Een rustiger omgeving
De weg komt langs Uchiko en ik verlaat route <56> en wandel verder via een wat rustiger route <379>. Door de regen ben ik vooral bezig met wandelen, goed opletten waar ik loop op de stukken die niet over de gewone weg lopen en het weer in de gaten houden. De kilometers gaan best snel voorbij.
Zuidelijke route
Ik heb gekozen voor de zuidelijke route om via Oda te wandelen. Je kan hier ook wat noordelijker lopen, maar daar was geen overnachtingsplek beschikbaar. De kaarten zijn op schaal 1:60:000. Daardoor lijkt de afstand beperkt, maar in werkelijkheid is het best een behoorlijke tocht. Door de regen stop ik minder onderweg en er is vandaag ook geen tempel te bezoeken. Tussen 43 en 44 ligt 70km afstand!
Te vroeg in Oda
Ik kom rond een uur of drie aan in Oda, te vroeg om al naar de ryokan te gaan. Ik besluit om even in een parkje te gaan zitten. Gelukkig is het droog en kan ik even rustig puzzelen hoe ik morgen verder ga lopen. Gezien de nattigheid wil ik via de weg verder wandelen om te voorkomen dat ik in de stromende regen de Nosona-to pas over moet. Die is 651 meter hoog en dat is een klim van meer dan 200 meter en het lijkt erop dat daar vooral bospaadjes zijn. Dat betekent wel een stuk omlopen.
De staart van een tyfoon: het begint weer te regenen
Als ik besluit op zoek te gaan naar de ryokan, begint het net weer te regenen. Dus cape aan en op zoek. Ik loop het hele dorp door en zie geen ryokan. Dat ik geen kanji kan lezen werkt nu even tegen. Mijn telefoon gebruiken om te navigeren lukt ook al niet; het is te nat, mijn telefoon zit ingepakt en mijn handen zijn koud.
Begeleid naar de entree
Gelukkig zie ik een dame met een prachtige paraplu over staat lopen. Ik schiet haar aan en vraag in mijn beste Japans waar ik moet zijn voor de Ryokan Fuji-ya. Gelukkig weet zij waar ik die kan vinden. We wandelen terug over de hoofdstraat, die verder uitgestorven is en ze wijst me op een jaren vijftig betonnen gebouw. Samen wandelen we rechts langs het gebouw naar de ingang. Daar roept zij naar binnen, waarop de gastvrouw naar buiten komt. Ik dank de vrouw hartelijk en ga naar binnen.
‘Nieuw’ van buiten, oud vanbinnen
De Ryokan is een openbaring; waar de voorkant (ooit in de jaren vijftig) modern was, is de binnenkant en achterkant helemaal traditioneel. Ik krijg instructies: eerst douchen en mijn spullen wassen en om zes uur naar voren komen om te eten. Vooral de douche is heerlijk. Het is fijn om na een dag in de regen even warm water over me heen te hebben. Om stipt zes uur zit ik aan tafel en krijg een heerlijke maaltijd, hoewel de portie aan de kleine kant is voor de hoeveelheid kilometers die ik heb gewandeld.
En weer plannen voor morgen
Samen met mijn gastvrouw kijk ik naar de door mij uitgestippelde route. Ze is het met me eens dat ik beter via de weg kan lopen; het is te gevaarlijk om in de regen de berg over te gaan. Er trekt een tyfoon over en dat betekent veel regen. Ze reserveert mijn volgende overnachting bij Hacchozaka, tussen tempel 44 en 45 in. Ik hoop dat ik daar mijn rugzak kan laten staan om overmorgen een lichte tocht naar tempel 45 te hebben. Morgen om half zeven staat het ontbijt klaar. Fijn om een vroege start te hebben!