19 september 2019 – Vandaag een prachtige tocht via de Kashiwazaka trail. Maar eerst een stuk langs route <56> met een kleine stukje parallelweg. De trail zelf leidt me omhoog naar een bergje van 502 meter. Wederom prachtige paden door de bossen met een klein stukje over de kam van de heuvels.
Levende natuur: een prachtig hert staart me aan
Eén van de bergen heeft weer van die steile hellingen. Het pad is smal en de bomen reiken hoog boven me. En dan opeens sta ik oog in oog met een hert met een schofthoogte van ongeveer 130cm. Een prachtig zwart beest met een kort gewei. Het staat even stil en springt dan verder de helling op, te snel om er een foto van te maken. Dit bevestigt me in het beeld dat hier niet zoveel henro langskomen; er hangen ook veel spinnenwebben over het pad.
Een drone op de grond
Na deze prachtige ervaring wandel ik het bos uit om het pad versperd te zien door twee bestelbusjes. Blijkbaar loopt er een weg dwars op de pelgrimsroute. Daar blijken technici bezig te zijn met een enorme drone. Dat ding is wel anderhalve meter bij anderhalve meter met venijnige propellertjes op de hoeken. Gelukkig draaien die niet als ik me langs het gevaarte worstel. Met een welgemeende o-hayo gomas begroeten de technici me. Vriendelijk groet ik hen terug.
Levende natuur: luierende slangen
Verderop is het bos wat minder dicht. Op een aantal plekken vallen de zonnestralen op het pad. En op die warme plekjes liggen slangen te doezelen in de warmte. Ik verjaag er drie van het pad met het stampen van mijn kongozue en het gerinkel van mijn belletje. Een beetje verstoord wriemelen ze van het pad af, waardoor ik veilig kan passeren.
Rusthut op het juiste moment
Ik rust even in de henro-hut die halverwege de trail gebouwd is. Wat fijn dat er op dit soort plekken gewoon rustvoorzieningen zijn. Ik ben ook wel even aan wat rust toe en eet mijn rijstballen om energie op te doen. Op naar het laatste stukje richting Iwamatsu.
Waar is de ryokan?
Het dorp wordt doorsneden door een rivier. Er zijn drie bruggen over de rivier gelegd. Ik besluit aan de rechterkant van de rivier te blijven en door ‘het centrum’ te wandelen. De ryokan moet zich ergens aan deze weg bevinden. Maar hoe goed ik ook mijn best doe, ik herken geen van de teksten op de gebouwen. Aan het eind van de straat is een prachtige, oude kapsalon, waarin het interieur zo uit de jaren vijftig afkomstig lijkt, bijna een tijdcapsule. Ik besluit terug te lopen om te kijken of iemand me kan helpen om mijn ryokan te vinden.
Hulp van de kapper
In één van de zijstraatjes tref ik een kapper. Hij staat voor zijn kapsalon en ik durf hem aan te spreken. In onze beste mengelmoes van Engels en Japans, weet ik hem duidelijk te maken dat ik ryokan Shinbashi zoek. Hij loopt even met me mee om me de weg te wijzen. Ik moet aan de weg naast de rivier zijn, daar had ik nog niet gezocht. Het is alleen erg stil. Dan zie ik, dat ik ook erg vroeg ben. Het is pas 15:05 uur en soms is zo’n gelegenheid dan nog niet open. De kapper neemt afscheid en ik besluit mijn rugzak achter te laten en even boodschappen te doen. Op de andere oever is een supermarkt. Daar sla ik even wat eten voor morgen in.
Nog geen leven
Als ik terugkom, is er nog steeds geen leven. De kapper komt even bij me kijken. Hij vindt het vreemd en vraagt bij de buren waarom er niemand is. Dan blijkt de ryokan gesloten te zijn. En gisteren zou mijn gastvrouw nog contact met ze gehad hebben? Wat vreemd.
Ander onderdak gevonden
De kapper besluit me te helpen. Hij neemt me mee naar een van de andere overnachtingsplekken, ryokan Ohata, waarvan hij de eigenaar blijkbaar kent. Op zijn kloppen op de deur zien we iemand opstaan van een plekje naast de bank. Blijkbaar had hij daar liggen slapen, want zijn haren zaten helemaal in de war. Hij blijkt een plek voor me te hebben, maar kan alleen op deze korte termijn geen avondeten voor me regelen. Dat is geen probleem, ik weet waar de supermarkt te vinden is. Wel voel ik me bezwaard, dat er ergens een gastheer/ – vrouw op me zit te wachten met eten. Ik zou alleen niet weten waar.
Een bedankje
Na het gebruik van de badkamer, kleed ik me om in mij tweede kledingset en ga naar de supermarkt om een avondmaaltijd te kopen, die ik in de magnetron kan opwarmen. En terwijl ik buiten ben, breng ik ook even mijn osamefudo en een sleutelhangerklompje langs bij de kapper die me zo prettig heeft geholpen. Hij biedt me een glas ijskoude cola aan en stelt me voor aan zijn zoon. Ik moet even met hen op de foto voor de zaak!
Ontbijt is ook geregeld
Als ik terugkom in de ryokan, komt de eigenaar naar me toe en biedt me aan een ontbijt te verzorgen voor ¥ 500. Daar maak ik graag gebruik van, meestal zijn de ontbijtjes prima en dan kan ik het eerder gekochte eten morgen gebruiken tijdens de tocht. De eigenaar regelt ook mijn volgende overnachting. Morgen moet ik wat verder wandelen dan gepland: de eerst beschikbare slaapplek is pas na tempel 42 in een minshuku. Na een bordje pasta, een salade en een halve liter yoghurt ga ik moe maar voldaan slapen.