8 oktober 2019 – De dag begint om half zes met het nieuws. Er is weer een waarschuwing voor een tyfoon. Dit keer een heftige en het pad van deze storm lijkt langs ‘onze kant’ van Japan te lopen. Meestal gaan de tyfoons tussen Japan en Korea door. Als de koers blijft zoals voorspeld, heb ik er op 12 oktober het meest last van. Dat moet ik de komende dagen dus in de gaten houden.
Terugreis vervroegd
Gisteravond heb ik mijn ticket voor de terugreis omgeboekt van 24 naar 17 oktober. Dat lukte niet via de KLM-app en gelukkig kan je dan via Whatsapp contact leggen. Het was best snel geregeld en de kosten vielen gelukkig mee. Mijn einddatum ligt nu dus echt vast. Omdat ik vrij vroeg op de dag moet inchecken, heb ik ook een overnachting op Kansai International Airport geboekt via Booking.com. Ik heb gekozen voor een hotel tegen wat lagere kosten met cabins in plaats van kamers: First Cabin hotel.
Een vroeg ontbijt en op pad in de regen
Het ontbijt komt vroeg, al om zes uur, en na de maaltijd verlaat ik mijn slaapplek. Ik ga op weg naar tempel 81 en dat is best een klim. Onderweg is het weer onbestendig: het ene moment regent het en het volgende moment is het droog. Dat is vervelend wandelweer: gebruik ik mijn paraplu, doe ik mijn regencape om of laat ik me natregenen?
Samen opwandelen met twee Japanse henro
Onderweg kom ik twee mannen tegen die ook de henro wandelen. Ik groet hen vriendelijk en ga in mijn eigen, snellere tempo door. De klim naar tempel 81 staat in de route guide als een ‘henro korogashi’ (waar pelgrims achterovervallen) en het is inderdaad een stevige klim. Toch gaat het me gemakkelijk af. Dat is een stevig contrast met de eerste korogashi, op weg naar tempel 12, Shosan-ji. Ik heb een enorme conditie opgebouwd in de laatste zeven weken. Dat maakt dat ik nu kan genieten van de uitdaging!
Bijna de afslag gemist
Als ik een stukje langs een weg wandel, staat een militaire truck in de berm geparkeerd. Ik wil eromheen lopen en terwijl ik dat begin te doen, zie ik nog net een henro-marker staan. Precies ter hoogte van die vrachtwagen moet ik afslaan. Daar was ik bijna de legerbasis opgewandeld. Nu volg ik het pad langs het hek van de basis.
Me opladen aan de vredige atmosfeer
Even verderop kom ik langs de Manirin Stone Pagoda en zie een bord met uitleg staan. Dit is een heel erg oude henro-route. Het bordje legt uit dat men hier van het paard af moest en zelf moest lopen en dat er niet gevochten mag worden. Als ik verder wandel, voel ik dat het hier vredig is. De natuur hier straalt die vredigheid uit. En daar laad ik me aan op.
Tempel 81 Shiromone-ji
Het is nog erg nat als ik bij tempel 81 aankom. Als ik een foto van de tempel-gate wil maken, vraagt een dame of ze een foto zal maken van mij voor de gate. Dat lijkt me leuk en gewillig poseer ik bij de entree. De tempel zelf kent verschillende niveaus en er is best wel veel te zien. Vanwege de regen doe ik alleen mijn tempelritueel hier. Rondhangen en bekijken wat er allemaal te zien is, zit er niet in met de regen. Dan haal ik mijn stempels bij de nokyocho-office en verlaat de tempel op weg naar tempel 82.
Een ‘driehoek’ van tempels
De tempels 80, 81 en 82 liggen in de vorm van een driehoek. Dat maakt, dat sommige henro besluiten om de route van 81 via 80 naar 82 te wandelen, terwijl ik besloten heb de volgorde van de tempelnummers te volgen. In dit geval betekent het wel, dat ik een stuk terug moet wandelen via hetzelfde pad.
Sanuki Henro Trail – het oude henro-pad
Tussen tempel 81 en 82 ligt de Sanuki Henro Trail (Sanuki is de oude naam voor Kagawa). Dat is één van de oudste stukken van de henro die nog in gebruik is. Het volgt een bergruggetje dat de twee toppen met elkaar verbindt en loopt op ongeveer 360 meter hoogte. Wat is dit een mooi pad om te volgen. Ondanks een beetje regen geniet ik met volle teugen van de wandeling.
Ik voel de historie
Er zijn me hier vast honderd duizenden of misschien wel miljoenen pelgrims voorgegaan en iets van hun essentie is hier blijven hangen. Ik voel me omringd door positieve energie. De historie van de plek overspoelt me; ik zie vorige generaties om me heen wandelen met dezelfde bestemming die ik heb. Hierdoor realiseer ik me dat ik maar een klein elementje ben van een veel groter geheel. Het stemt me nederig, dankbaar dat ik hier mag zijn, dat ik welkom ben, gedragen wordt. En na mijn zullen weer vele, vele henro volgen. Ik ben maar een druppeltje in een stroom.
Samen opwandelen met twee Japanse henro
Vandaag kan ik rustig aan doen. Ik ga snel genoeg om veel te vroeg bij de onsen aan te komen. Daarom pauzeer ik elke keer als het even droog is. Nadat ik de henro rusthut bij Ashio Daimyojin verlaat, zie ik weer twee Japanse henro aankomen. Vandaag staat echt in het teken van samen opwandelen met Japanse henro! Deze twee ben ik gisteren ook tegengekomen. Ik heb respect voor hun tempo en doorzettingsvermogen. Een van beiden heeft een vreemde manier van lopen: hij schuifelt een beetje alsof hij een pinguïn is. Hij zet zijn voeten nauwelijks van elkaar en wandelt ondanks dat toch best snel. Ik raak met ze in gesprek en hoor dat zij de tocht van 81 via 80 naar 82 wandelen. Wie weet kom ik ze later weer tegen.
Tempel 82 – Negori-ji
Om half elf kom ik aan bij tempel 82, Negori-ji. Hier moet ik een hoge stenen trap op om bij de tempel te komen. Het altaar zelf is verborgen in een vierkant gebouw, waar eindeloze aantallen kleine stenen beeldjes staan opgesteld. Er is nauwelijks verlichting en op een druilerige dag als vandaag zorgt dat voor de sfeer van een spookhuis. Ik ril een beetje en doe snel mijn ritueel bij het altaar. Deze tempel geeft me een onrustig gevoel. Misschien heeft dat iets te maken met de boze koe die hier gedood is, wellicht spookt daar nog iets van rond. De realist in mij zegt dat het gewoon het weer is en toch blijft een gevoel van onrust in me zolang ik in de tempel ben.
Lunch op weg naar Ichinomiya-ji
Na de tempel wandel ik de berg af richting Takamatsu, de hoofdstad van Kagawa. Het is een mooie en gevarieerde tocht van 12,7 kilometer, die me de stad inleidt. Tot aan de stad is er vandaag niets te eten te vinden. Aan de bergroutes zijn geen konbini of restaurantjes te vinden. In de buurt van het station kan ik pas weer iets vinden. Langs de doorgaande weg is een lunchroom in bijna ‘westerse’ stijl. Ik besluit naar binnen te gaan en word met respect begroet en naar een tafeltje bij het raam verwezen. De menukaart is in het Engels en er staan allemaal lekkere dingen op. Deze lunchroom is gekoppeld aan een bakkerij! Ik laat me verwennen en neem ruim de tijd in de airco om af te koelen, droog te worden en uit te rusten.
Tempel 83 – Ichinomiya-ji
Onderweg pauzeer ik nog bij een paar konbini, waardoor ik uiteindelijk drie uur doe over de 12,7 kilometer. Vandaag mag ik rustig aan doen. En als ik bij de tempel aan kom lopen, zie ik de twee Japanse henro, waaronder de schuifelaar, net vertrekken. We kunnen nog even naar elkaar zwaaien en ik maak een foto terwijl zij door de gate de straat oplopen. Het thema van vandaag: Samen opwandelen met twee Japanse henro!
Mijn ritueel in de tempel wordt begeleid op de trommel
Ergens in een lokaal buiten de tempel is men bezig met trommels. Iedere keer wordt een nummer gestart om dan op een gegeven moment na een brul weer gestopt te worden om weer te starten. Blijkbaar oefent daar een drumgroep voor een groot optreden. Ik vind het mooi dat ze me ‘begeleiden’ bij het opzeggen van mijn soetras. Ik ben zelf niet zo muzikaal en hun ritme helpt me de soetras lekker op te zeggen. Na mijn ritueel verken ik de tempel, die een bijzondere mix is van oud en nieuw, van boeddhisme en shintoïsme. Er is hier echt veel te zien!
En dan op weg naar tempel 84, naar Kirara-onsen
Ik verlaat Ichinomiya-ji en pak de route weer op. Gelukkig hoef ik niet ver te wandelen naar Kirara-onsen waar ik vannacht slaap. Ze adverteren zelfs met het feit dat ze een henro-pleisterplaats zijn langs de route. En inderdaad: Kirara-onsen is perfect. Bij de receptie krijg ik de sleutel van een appartement in een gebouw op het parkeerterrein van de onsen. Je kan gratis naar de onsen en daar ook eten in het restaurant. Ze bieden alle faciliteiten aan die je maar kan wensen. Ook massages. Die koop je via een automaat en dan moet je met je bonnetje een tijdslot reserveren.
Een heerlijke massage van 40 minuten
In mijn kamer kleed ik me om in de yakuta die daar klaarligt en op slippers wandel ik naar de onsen. Daar ga ik naar binnen en was me en ga badderen. Als ik helemaal relaxed ben, spoel ik me af en ga in yakuta naar de automaat. Daar koop ik mijn ticket voor 40 minuten massage (4.000 Yen) en ben dan al snel aan de beurt. Ik ga op de bank liggen na een Japanse instructie en laat me lekker (nou ja, ook wel erg stevig) masseren.
Kletsen in mijn beste Japans
Ik wist niet dat mijn armen in zulke bijzondere hoeken gevouwen konden worden. Terwijl de masseur bezig is, praten we wat in mijn beste Japans: waar ik vandaan kom, of ik alles wandel, wat ik van Japan vind, hoelang ik er blijf.. Nadien kan ik in het restaurant lekker nagenieten van de massage terwijl ik dineer. Die massage had ik trouwens ook eerder moeten laten doen… Als je bij een onsen overnacht, moet je toch ook gebruik maken van de services?
Contact met Martina en Xavi
Als ik terug ben in mijn appartement, zie ik een bericht via Facebook. Martina heeft me een bericht gestuurd, dat zij en Xavi gaan kijken of ze mij kunnen ontmoeten: Mark! You made it!!! What’s your plan for tomorrow? We have to catch you, remember . Ze zijn in voor een uitdaging. Ik geef aan dat ik morgenavond in Ryokan Tai-ya bij tempel 86 slaap. Zij zijn nu nog bij tempel 78, ik ben benieuwd of ze het gaan halen morgen. En anders halen ze me vast in voor tempel 88. Overmorgen dus misschien samenlopen met twee Europese pelgrims in plaats van samen opwandelen met twee Japanse henro. Rozig van de onsen, massage en het eten val ik al snel in slaap.