26 september 2019 – Ben ik toerist of henro? Het dringt nu pas tot me door: ik heb in een maand tijd 780 km gewandeld en 50 tempels bezocht. Tijdens het vaste ritme van opstaan, eten, wandelen, tempelritueel, wandelen, eten en slapen had ik me dat nog niet gerealiseerd. Om tot dat inzicht te komen moet ik blijkbaar even afstand kunnen nemen van de tocht. Dat is gelukt in Matsuyama.
Reflectie: toerist of henro?
Wat een tocht zit er al op. Iets meer dan een maand in Japan maakt dat het voelt als thuis. Ik ben gewend aan de rituelen en de discipline van de tocht. En ik heb de natte gevolgen van een tyfoon ervaren, blaren gelopen en ze zien herstellen. Conditioneel ben ik ijzersterk, ik wandel met gemak met 12 kg op mijn rug de bergen op via rotspaden, asfalt en alles ertussenin. Tegelijkertijd is mijn hoofd leeg. De rommelzolder van gedachten is opgeruimd en ik ben klaar voor nieuwe avonturen. Er zijn nog een week of vier te gaan, waarin ik weer terugwandel naar tempel 1 en van plan ben om Mount Koya (Koyasan) te bezoeken.
Rust vinden is lastig
Slenterend door het winkelcentrum bij Dōgo Onsen zie ik een parkje liggen. Op een van de bankjes zittend mijmer ik wat voor me uit. Ben ik vandaag nou toerist of henro? Het is nog vroeg en de vissen in de vijver voor me liggen loom in het water. Het belooft weer een warme dag te worden. Wat ga ik doen? Vreemd genoeg is dat het eerste wat daar op die rustige plek in me opkomt.
Vandaag alles in de laagste versnelling
Het is tijd voor ontbijt. Dit keer besluit ik een ‘westers’ ontbijt te nemen. Naast het tramstation van Dōgo Onsen is een oud stationsgebouwtje met daarin een koffietentje. Daar neem ik een kopje cappuccino met een cakeje erbij. Het is fijn om even rustig te zitten, de tijd te nemen om de omgeving in me op te nemen en te zien dat de toeristen hier in drommen aanwezig zijn.
Wandelend door de stad
Ik besluit om vandaag toch ook weer wat kilometers te maken en wandel naar een winkelcentrum iets verder weg. Onderweg zie ik de drukte van de stad toenemen. Matsuyama is echt een grote stad naar de begrippen van Shikoku. Japanse en westerse toeristen lopen door elkaar heen en de winkels hebben zowaar een gevarieerd aanbod.
Rusten
Als ik terug ben bij het hotel, besluit ik, gewoon omdat het kan, een middagdutje te doen. Die luxe heb ik tijdens de wandeldagen niet. Als ik ga liggen, voel ik de vermoeidheid in mijn lijf. Het is heerlijk om weg te doezelen en rozig aan het eind van de middag wakker te worden. Nadat ik een bad heb genomen in de gezamenlijke badkamer in de kelder, gaan alle vieze kleren in de was. Morgen kan ik weer schoon op pad.
Uit eten
Vanavond neem ik wel even de tijd om uit eten te gaan. In de passage bij het grote badhuis zit een leuk hamburgertentje. Ik bestel een hamburger, frites en neem er een alcoholvrij biertje bij. In dit restaurant is de keuze uitgebreid en gevarieerd. Wat is het fijn om weer een keer westers te eten!
Inpakken om morgen weg te wezen
Terug in mijn hotel haal ik de was uit de droger en pak mijn rugzak alvast in. Vannacht mag ik nog even lekker slapen hier, morgen ga ik de stad in en aan het eind van de dag trek ik mijn witte henro outfit weer aan. Maar voor nu: op naar een herstellende nacht!