Dag 36 – Helemaal blij van Imabari naar Saijo

30 september 2019 –Ik wandel via een ‘groene’ route weg uit de tempel. De sleutel heb ik om zes uur ingeleverd bij de nokyocho-office, nu is het tijd om ontbijt te zoeken. Dat lukt bij de FamilyMart die iets van de route af ligt. Tijd voor koffie, een broodje en rijstballen als ontbijt. Helemaal blij sta ik al snel weer buiten.

Tempel 57, Eifuku-ji

Onderweg naar de volgende tempel valt me op dat Ehime in tegenstelling tot Kochi erg ‘aangeharkt’ is. Er staan hier veel minder bouwvallen. Wel zie ik veel sloopwerk en kavels waarop eerder duidelijk huizen hebben gestaan. Blijkbaar is Ehime meer een ‘land van juf netjes’, dan de andere prefecturen. Tempel 57 maakt weinig indruk, inmiddels heb ik er zoveel gezien, deze kan er ook wel bij.

Helemaal blij door naar Senyu-ji, tempel 58

Na weer een half uur sta ik op een heuveltje voor tempel 58. Het laatste stuk is best wel even een klim over een stukje ruiger terrein. Het is een mooie en rustige tempel op 281 meter hoogte. Ik voer mijn rituelen uit en neem even rust in de tempel. Dan volgt een stevige afdaling via de bekende ‘henro-steps’, boomstammetjes ingegraven op de helling. Die liggen hier op een redelijk comfortabele afstand van elkaar. Daardoor kan ik eenvoudig afdalen. Wel is het klam en plakkerig, dus als ik een FamilyMart tegenkom, besluit ik -weer- te pauzeren in de airconditioned ruimte. Dit keer neem ik een koude thee en een lekker cakeje erbij.

Tempel 59, Kokubun-ji

Hier kom ik de volgende Kokubun-ji tempel tegen (iedere prefectuur heeft er één volgens mij). Deze versie ligt in de stad vlak langs een doorgaande weg. Mijn tempelritueel gaat vloeiend en ik geniet van het rondkijken in de tempel. Ik heb vandaag een helemaal blije dag en vind het fijn dat ik hier mag zijn.

Eten bij michi-no-eki Sakurai Shikki Kaikan

Dan volgt een lange wandeling langs een weg, die overgaat in een drukke provinciale weg. Bij de aansluiting met een snelweg is een michi-no-eki. Dat zijn pleisterplaatsen langs de weg, waar in dit geval zelfs een onsen aanwezig is. Ik besluit hier te lunchen en dat is best een ervaring. Bij de ingang staat namelijk een machine waarop je (in het Japans) een keuze van je gerecht moet maken. Als ik de knoppen hebt ingedrukt, betaal ik daar ook met bankbiljetten.

De kok gaat voor me aan het werk

Met het bonnetje dat de machine uitspuugt, ga ik naar binnen. Daar volg ik anderen die me net voor zijn gegaan naar de counter. Eén van de koks neemt mijn bonnetje in ontvangst en geeft me een ander bonnetje met een nummer daarvoor in de plaats. Ze geeft aan dat ik een plekje moet zoeken. Ik heb mijn rugzak buiten laten staan, zodat ik niemand in de weg zit en zoek een plekje aan een tafel langs de muur. Helemaal blij pak ik wat water en een koude groene thee. Op mijn plekje wacht ik tot mijn nummer wordt omgeroepen. Bij de kok haal ik mijn eten op. Ik krijg een tray’tje met mijn gerechten en laat het me heerlijk smaken.

Een gevarieerde route naar Saijo

Ik wandel verder en ondanks het feit dat ik langs een drukke weg loop, ben ik helemaal blij. Vandaag heb ik heuvels, bos, open weg, lekker eten, veel rust en een mooie henro-hut onderweg. Wat wil een henro nog meer?

Trend Business Hotel in Saijo

Als ik in Saijo aankom, ga ik op zoek naar het hotel dat de Spanjaarden me hebben aanbevolen. Ik vind het in de buurt van het station. Business Hotel Trend heeft plek voor me. Ik installeer me, heb wifi en kan daarom Facetimen met Katja en neem lekker de tijd om me te wassen en douchen. Helaas geen bad voor me vandaag, maar gelukkig voel ik me schoon. Mijn kleren gaan in de wasmachine en droger en ik ga op zoek naar iets te eten. Dat vind ik in een supermarkt dicht bij het hotel. Wat wil een mens nog meer?

Morgen klimmen naar tempel 60, zonder rugzak

Ik blijf hier twee nachten. Morgen ga ik in ieder geval naar tempel 60 en wellicht kan ik ook de tempels 61 tot en met 63 bereiken. Daar kan ik een trein terug naar het hotel nemen, morgen weer slapen en dan met de trein naar de volgende tempel doorgaan.