Opstaan in Lodge Ozaki
6 september 2019 – Rond kwart over vijf ben ik wakker. Dat is mooi op tijd om mijn spullen te pakken, zodat ik rond zes uur beneden in de ontbijtruimte zit. Als ik aankom, zit daar al een Japanse henro van ongeveer mijn leeftijd. De gastvrouw zet me tegenover hem en dat biedt me de kans om met hem in gesprek te raken.
Hij vertelt me dat hij de tocht al twee keer te voet en twee keer met de bus heeft gedaan. Het is dus een routinier. Dit keer is de reden om de tocht de maken een trieste. Zijn vrouw is recent overleden aan kanker en deze 88 tempels bezoekt hij om haar te eren.
Hij laat me een foto van hen beiden zien. Die zet hij voor zich als hij eet, zo is zijn vrouw toch een beetje bij hem op de tocht. We wisselen ervaringen uit in die bijzondere mengvorm van Japans en Engels, die ontstaat als je allebei net te weinig woorden weet voor een heel verhaal. Toch begrijpen we elkaar.
Toetje na het ontbijt
De gastvrouw verwent ons met een toetje bij het ontbijt. We krijgen zoete yoghurt, ijskoffie en vruchten. Een heerlijk verwennerij, die lekkerder smaakt dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Na de maaltijd betaal ik voor de overnachting, haal de kranten uit mijn schoenen en trek ze aan. Dan merk ik dat ze nog vochtig zijn. Dat wordt rusten en luchten vandaag omdat ik anders blaren krijg.
Op weg naar tempel 24
Zodra ik buiten ben, breekt het zweet me uit. Na de donderbuien van gisteren is de lucht behoorlijk opgeklaard, maar het is nu, om half zeven, al heet. Dat belooft wat voor vandaag. Ik pak route <55> weer op en wandel richting de kaap. De motor-henro komt me achterop, toetert naar me en snort weer verder. Hij rijdt op nauwelijks meer dan een brommertje; dat is best nog wel een uitdaging!
Onderweg kom ik langs een paar toeristische bezienswaardigheden. Er is een geo-park langs de weg en even verderop is de deep sea world; een museum. Ik pauzeer bij het geo-park. Er drijven nu wat wolkjes over, maar gelukkig komt daar geen regen uit. In deze henro-hut neem ik een wat uitgebreidere pauze. Ik trek mijn schoenen uit, zet die in de zon en laat ze drogen. De hut heeft twee verdiepingen en boven heb ik een mooi uitzicht over de zee.
Ik verzamel mijn spullen, trek mijn droge schoenen aan en loop even naar de automaten. Tijd voor een koud flesje met Pocari Sweat, de Japanse versie van Aquarius. Naast de automaten is een toiletgebouw. Daar kan ik mooi even gebruik van maken. Ik loop terug naar de hut, stop de fles in het zijvak van mijn rugzak en doe die om. Henro-tasje op de buik en ik kan weer verder.
Mijn Route Guide kwijt
Als ik in de buurt van Deep Sea World kom, wil ik even kijken hoever het nog is voordat ik af moet slaan. En dan merk ik, dat ik mijn Route Guide kwijt ben. Ik doorzoek alle mogelijke plekken waar ik de gids kan hebben gelaten… maar vind niets. De paniek slaat even toe. Die gids betekent alles; overnachtingsplekken, afstanden, handige woordjes in het Japans en waar de konbini’s te vinden zijn en natuurlijk ook de informatie over de tempels.
Ik overweeg om terug te lopen, maar ik weet niet precies waar ik de gids kwijt ben geraakt. De laatste keer dat ik erin gekeken heb, was bij het Geo Park. En dat is een kilometer of vijf terug. En 10km om wandelen zie ik niet zitten. Op hoop van zegen ga ik verder. Er zal toch wel ergens een gids te krijgen zijn bij een tempel?
Op zoek naar een nieuw routeboekje
Mijn eerste poging is bij Mikurado. Die tempel staat bij een grot waar Kukai gemediteerd heeft. Er is een winkeltje, waar je ook een stempel kunt halen. Ik vraag in mijn beste Japans aan de dame of zij een gids heeft. Helaas, hier alleen informatie over de tempel zelf. Ze doet me de suggestie het in tempel 24 te proberen.
Ik wandel verder en gelukkig is de afslag naar tempel 24 goed aangegeven. Ik was bang dat ik die zou missen. Het pad leidt me omhoog naar de tempel. Die ligt op 167 meter boven zee. Vreemd genoeg kan je van hieraf helemaal geen zee zien, terwijl Kaap Muroto om je heen ligt.
Tempel 24 – Hotsumisaki-ji
Hotsumisaki-ji is een fijne tempel. Er is een verbinding tussen deze tempel en nummer 26. Het verhaal gaat, dat Kobo Daishi hier de naam Kukai heeft aangenomen. In de grot, waar ik net langs ben gelopen, heeft hij gemediteerd. Vanuit die grot kan je de lucht (Ku) en de zee (Kai) zien.
Ik zet mijn rugzak neer op een bankje en start mijn tempelronde. Ondanks de paniek van eerder, weet ik rust te vinden. Het tempelritueel gaat inmiddels vanzelf. Zelfs twee hele dagen zonder tempelbezoek hebben daar geen invloed op.
Een nieuwe gids
Ik wandel wat rond voordat ik mijn stempels ga halen. Als ik bij de monnik van dienst aankom, vraag ik of hij een Route Guide voor me heeft. Tot mijn geluk zegt hij ja, staat op en loopt naar een tafel met boeken. Hij komt terug met een gele gids. Dit is de Japanse versie! Wat groter en helemaal in het Japans. Ik ben blij dat ik verder kan, hoewel ik mijn Engelstalige gids wel mis…
Om tien over elf wandel ik de poort weer uit, voorzien van een boekje met kaarten. Ik kan de uitdaging weer aan! Even verderop heb ik uitzicht over de baai. Ergens in de verte liggen daar tempel 25 en 26. Die ga ik vandaag nog opzoeken.
Op weg naar tempel 25 wandel ik door een vissersdorpje. Daar is een Yamazaki konbini. Die ben ik nog niet eerder tegengekomen. Wat traditioneler en zeker Japans. Ik haal hier mijn lunch en vul wat van mijn voorraad aan.
Tempel 25 – Shinshoo-ji
Deze tempel ligt midden in een stadje. Ik wandel om de haven heen, kijk naar rechts en zie het rode poortgebouw. Dit is echt een visserstempeltje. Dat zie je aan de afbeeldingen in de tempel. De bezoekers geloven dat zeelui veilig terugkomen als je hier je rituelen doet.
Het is een compacte tempel met een enorme trap naar de plek waar de altaren te vinden zijn. Het zou me niet verbazen als deze tempel tsunami-proof is gebouwd. Ik doe er mijn rituelen en haal de stempel. Op naar de volgende!
Minshuku Urashima
Rond half drie kom ik aan bij de Minshuku. Die ligt op een handige plek langs de route. Hier verlaat ik de kust en ga ik de bergen in naar tempel 26. Ik besluit daarom mijn rugzak in de Minshuku achter te laten en alleen met mijn tempeltasje omhoog te gaan. Het is maar 140m hoogte, maar aan het eind van de dag is het fijn om zonder de bepakking te wandelen. Ik kom wat rotsachtige stukken tegen op de route, zonder rugzak gaat dat prima.
Tempel 26 – Kongoochoo-ji
Dit is ook weer een fijne tempel. Bij aankomst vallen de tempelwachten me op. Het zijn mooie houten standbeelden. Zoals altijd groet ik ze, dank ze voor een veilige tocht en ga aan de linkerkant de tempel binnen. Dan loop ik terug om ze toch nog even op de foto te zetten.
Na de poort volgt een trapje en dan komt de tempel zelf. Ik blijf hier even hangen, maak een selfie van mezelf als pelgrim en doe mijn rituelen. Heerlijk om even rustig aan te doen. Ik heb alle tijd om terug te wandelen naar de minshuku. Geen haast vanmiddag.
Overnachting Minshuku Urashima
Als ik weer terug ben bij de Minshuku, schrijft de gastvrouw me in. Het eten is hier om half zeven in de eetzaal waar ik nu ook ben. Morgenochtend staat het ontbijt ook om haf zeven klaar. Nu eerst douchen en mijn spullen wassen.
Tijdens het douchen merk ik dat ik schrale plekken heb in mijn liezen. Daar schuurt het zweet mijn huid kapot. Morgen maar eens kijken of ik een crème of vette zalf kan vinden om daar wat aan te doen. Ik hoop dat het niet al te veel erger wordt.
Het eten is hier prima. Wat simpeler dan op eerdere plekken, maar prima gemaakt. In de eetzaal zitten ook wat werklui, die hun busjes voor de Minshuku hebben geparkeerd. Omdat ik alleen zit, heb ik geen contact met hen.
En de volgende overnachting regelen
Na het eten vraag ik de gastvrouw waar ik morgen het beste kan overnachten. Ik heb met google translate de Japanse gids bekeken en dacht zelf aan Tonohama. Dat blijkt een bekende van haar te zijn, ze regelt zelfs korting voor me!
Kordaat als ze is, wil ze ook alvast reserveren voor de dag erop. Maar als ik haar tips volg, moet ik dan meer dan 30 kilometer wandelen. Dat lijkt me veel, ik wil eigenlijk wat rust nemen. Een plek waar ik twee nachten kan blijven voor een rustdag lijkt me fijn. In mijn kamer stuur ik mijn ouders wat foto’s en app met Katja. Fijn om even contact te hebben met thuis!
