1 oktober 2019 – Ik sta om 6:00 op voor een klim waarmee ik wat achterlaat. Dan kijk ik het nieuws: er komt weer een tyfoon aan. Gelukkig lijkt die wat noordelijker langs te trekken. Ik hoop dat Shikoku gespaard blijft. Als ik naar buiten loop, zie ik dat in de lobby van het hotel1 ontbijt wordt geserveerd. Daar ga ik morgen zeker gebruik van maken. Ik besluit voor nu om te ontbijten langs de route, bij een konbini.
Een gesloopte konbini
Helaas blijkt de eerste konbini die ik op de kaart zag staan, gesloopt te zijn. Er is alleen een leeg parkeervak met een veld met kiezels waar het gebouwtje stond. Dat betekent dat ik op zoek moet naar een volgende konbini langs de route.
De btw-discussie
Vandaag is de eerste dag van de nieuwe btw-tarieven in Japan. De stijging is procentueel best fors; van 8% naar 10%. Een interessant effect doet zich voor bij de spelregels rond de btw. Als je eten ergens afhaalt, betaal je 8%. Als je ergens gaat zitten, eten bestelt en het daar opeet, betaal je 10% btw. Zeker voor konbini is dat lastig. Als ze zitplek hebben, moeten ze dus vragen of je het daar opeet en een ander btw-bedrag voor hetzelfde product aanslaan. Handig is anders. Misschien dat daarom een deel van de konbini gewoon geen zitplekken meer heeft?! Gelukkig kan ik bij de (volgende wel bestaande) FamilyMart gewoon zitten en worden geen lastige vragen gesteld.
Een klim waarmee ik wat achterlaat onder lichte bewolking
Er hangt een sluierbewolking, waardoor het niet zo heet is vandaag. Dat betekent een lekkere klim langs een weg, dan het bos in en vervolgens behoorlijk omhoog. Ik kom wat beekjes en stroompjes tegen, die netjes binnen de oevers naar beneden meanderen. Dat het ook anders kan, zie ik later. Een stuk van het pad is weggeslagen, daar is een bypass gemaakt. Het kan er hier dus ruw aan toegaan.
Tempel 60, Yokomine-ji
Wat is tempel 60 mooi! Dit is echt een beloning voor een klim waarmee ik wat achterlaat. Ik geniet met volle teugen van deze plek op de berg. Als je echt een goede conditie hebt, kan je achter deze tempel door naar de hoogste berg van Shikoku, Mount Ishizuchi. Die kan je maar een beperkte periode van het jaar beklimmen, omdat er anders teveel sneeuw ligt. Een deel van de klauterpartij is via ijzeren kettingen verticaal omhoog! Mij niet gezien, ondanks het feit dat ik geen rugzak op heb vandaag. Als ik de tempel verlaat, blijk ik toch (onbewust) die kant op te lopen. Dus omkeren en de berg weer af.
Symbolisch afscheid van een periode
Met de beklimming van de berg met tempel 60 erop heb ik ook een punt gezet achter mijn carrière bij een werkgever. Het is echt een klim waarmee ik wat achterlaat. Eind oktober start ik mijn eigen bedrijf. Hier in Japan doe ik veel inspiratie op en de komende weken zet ik die om in plannen en acties.
Afdalen en afdalen
Terug naar beneden blijkt best een uitdaging. Korte stukjes dalen wisselen zich af met stukken op gelijk niveau. Ik kom maar heel langzaam terug bij de stad en tref weer asfalt aan. Onderweg zie ik de inner sanctuary van tempel 61 opduiken, met een prachtig dak rechts van de route. Daar vlakbij kom ik twee Japanse henro tegen, die de tocht naar boven nog moeten beginnen. Ik wens ze ‘ganbatte’.
Tempel 61, Kōon-ji
Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Dit is geen tempel, dit is een modern gebouw, bijna een kerk! Ik kom aanlopen en zoek naar de altaren. Gelukkig is er een vriendelijke Japanse dame die me wijst waar ik mijn ritueel buiten uit kan voeren. Ze wijst me er ook op, dat ik het gebouw in kan. Om dat te doen ga ik de trap op rechts van het gebouw, nadat ik mijn eerste ritueel heb uitgevoerd. Als ik de toegang tot de tempel doorga, zie ik dat ik slippers aan moet doen. Dus schoenen uit, op sokkenvoeten slippers pakken en naar binnen.
Net een kerk
Deze tempel wijkt zo sterk af van wat ik gewend ben, dat ik even bij moet komen. Als je me zou vertellen dat dit een kerk was, zou ik je zo geloven. Kukai als altaarbeeld, gelukkig wel met de mogelijkheid kaarsjes en wierook te branden binnen. Ik doe hier dus maar mijn tweede ritueel en ga er even voor zitten op één van de vele bankjes.
Tempel 62 Hōju-ji – ‘the rouge one‘
Dan ga ik door naar tempel 62. Ik was al gewaarschuwd: je kan de stempels halen voor 300 Yen op de parkeerplaats van tempel 61, of 600 Yen betalen bij tempel 62 zelf. Ik kies voor dat laatste. Hōju-ji is een kleine tempel, met enorme rijstbalen bij de altaren. Deze tempel heeft als enige bepaald, dat je meer moet betalen voor de stempels.
[Noot: na Corona zijn ze weer in de pas gaan lopen, in 2024 hebben alle tempels hun prijs voor de eerste stempel verhoogd naar 500 Yen].
Tempel 63, Kichijō-ji
Ik heb nog tijd genoeg, dus ik wandel door naar tempel 63, Kichijō-ji. Ik besluit hier wel de trein te pakken: het station ligt vlak achter deze tempel. Toen ik hier aankwam, merkte ik, dat de hoogtemeters en kilometers me niet in de koude kleren waren gaan zitten. Vandaag dus niet verder dan hier. De fijne sfeer hier is een opsteker en ik geniet met volle teugen van mijn ritueel en sightseeing in deze tempel.
10 minuten wachten op de trein
Ik hoef maar even te wachten en de trein komt eraan. Ik stap achterin en pak een kaartje. Bij het station in Saijo reken ik af. Daar kijk ik ook even hoe laat ik de trein weer kan pakken morgenochtend. De meest handige vertrekt om 07:10. Dat betekent bijtijds opstaan dus. Ik wandel terug naar het hotel en ga onderweg even een koffietentje binnen waar ik een heerlijk taartje bij mijn koffie eet. Het blijkt dat de banketbakker opgeleid is in Zwitserland. De diploma’s hangen hier aan de muur.
Douchen en avondeten
Ik verfris me onder de douche en ga op weg om avondeten te scoren. Voordat ik het hotel uitga, regel ik ontbijt voor morgen. Om 6:30 kan ik aanschuiven en voor 500 Yen heb ik een ontbijt. Vanavond haal ik eten bij de konbini en warm dat in het hotel op, waar ik het voor de buis oppeuzel. Na een vermoeiende dag ga ik bijtijds naar bed. Morgen moet ik weer vroeg op.
- Hotel Trend is helaas per 25 december 2024 gesloten ↩︎